…….Vervolg donderdag 15 mei…..

Na even op het pleintje gerust te hebben ging het weer richting boot, 
onderweg nog geprobeerd een aalscholver op de foto te zetten die 
tussen de boten in het haventje aan het 'zonnen' was,  Niet gelukt.
Ingescheept zijnde ging het koers naar een baai waar het zeewater 
volgens Victor  Sorbas door de vele mineralen die er in zaten erg 
gezond was en heilzaam werkt op de mens.
In die baai gingen we voor anker en de passagiers kregen gelegenheid 
om een duik te nemen.
Een aantal mensen deden dat en sommige mensen naam die 'duik' 
letterlijk en doken vanaf dr railing de zee in

Het water was mooi helder en errug blauw.

Toen de zwemmers weer aan boord gekomen waren gingen het weer
richting Agios Nicolaos. Daar zouden we ook nog gelegenheid 
hebben om even rond te kijken of iets te drinken.
Ik wilde nog een souveniertje kopen voor Natasja. Dus Joke en 
ik op zoek naar iets leuks.
Souvenierwinkeltjes genoeg, maar wat zou ik voor Natasja moeten 
kopen? Moeilijk hoor.
Uiteindelijk zag ik 'Griekse kannen' dat leek me wel wat. Ik 
sprak even met de vrouw van het winkeltje en bekeek de kannen, 
een kan dreigde te gaan vallen, ik hield het tegen en de vrouw 
zei: "laat maar gaan hoor, u hoeft daar niet voor te zorgen 
dat moet ik doen." Nu vond ik het niet nodig om zomaar dingen 
stuk te laten vallen en de vrouw en ik praatten een poosje. 
Ik besloot drie kannen te kopen en Joke ging met de vrouw mee 
de winkel in om af te rekenen. 
Joke kwam de winkel uit met de drie kannen in verpakking en 
een klein pakje waar een versiering op zat. Ze zei: "Dit moest 
ik van die mevrouw aan jou geven , omdat ze je zo heel erg 
aardig vind en een lieve vrouw bent." 
Ik was erg verrast en verbaast. Ik maakte het pakje open en er 
zat een koelkastmagneetje in met een afbeelding van Kreta, de 
vrouw had er zelf  'Crete'  op geschreven.
Wat een leuk en lief gebaar! Ik heb de vrouw blozend hartelijk 
bedankt. En ik koester dit kadootje, want op deze manier is 
het een heel kostbaar iets.

Inmiddels was het hoogtijd geworden om naar de plaats te gaan 
waar de bus stond die ons weer terug naar Malia zou brengen.
Daar aangekomen hadden we niet heel veel zin om nog boodschappen 
te doen en te gaan koken. Nadat we samen ons budget hadden 
bekeken werd er besloten om uit eten te gaan.
We waren allebei een beetje moe dus kozen we ervoor om niet naar 
Malia centrum te gaan, maar een van de eettentjes langs de 
boulevard te nemen. 
Bij een gelegenheid was een 'lokker' die ons al zo vaak op een 
heel leuke manier had gevraagd  binnen te komen, dat we nu 
besloten om daar te gaan eten.
We kregen daar geen spijt van! Ten eerste was het eten erg goed, 
maar de bediening was ook heel fijn en gezellig.
We hebben heel erg gelachen die avond.
Bij het bestuderen van het menu kwam de ober bij ons staan en 
wees aan welke gerechten we het beste konden kiezen want had  
zijn "mamma"  klaargemaakt. Wij hebben onze keuze tot  zíjn 
volle tevredenheid gemaakt. 
Terwijl die ober door de zaak liep trok hij af en toe aan een 
bel die daar hing. Joke en ik vroegen ons af waarom hij dat nu 
eigenlijk deed.
Toen hij in de buurt van ons tafeltje kwam riep ik hem en vroeg 
naar de reden van het gebel.
Hij zei dat hij daar niet echt een reden voor had, maar dat hij 
het gewoon leuk vond om te doen.
Ik heb hem uitgelegd wat het in de Nederlandse bar betekende: 
Degene die belde moest een rondje aan de hele zaak geven.
Hij moest er erg omlachen. Maar wie schetst onze verbazing toen 
hij even later met een groot dienblad vol glazen en een fles 
ouzo aan kwam!
Hij had dus duidelijk begrepen hoe het er in Nederland ging.

Alle glaasje waren vol geschonken en toen gaf de
ober het dien blad aan Joke en mocht zij het uitserveren

We hadden allemaal grote lol .
Het was een gedenkwaardig besluit van een gedenkwaardige dag