Beter geslapen dan de vorige nacht. Joke sliep nog en ik was
naar het strand gelopen om de Middellandse zee te bewonderen.
Het was heerlijk rustig en ik kon in mijn eentje genieten 
van het zonnetje en de rust. Hoewel de branding van zichzelf
rusteloos is gaat er juist daardoor iets rustgevends vanuit.
Ik vond het wel opvallend dat vergeleken bij de Noordzee de
branding hier veel rustiger is en veel korter. 
Toen ik terug naar  de “hut” liep kwam Joke er net aanlopen,
ze was ietwat teleurgesteld dat ik er net aankwam, want ze 
wilde een foto van mij maken terwijl ik over de golven der 
baren keek, ze dacht dat het wel een leuk plaatje zou worden.
Helaas, ze was net een minuutje of twee te laat.
Nadat Joke verse broodjes had gehaald gingen we eerst maar
even uitgebreid ontbijten. Wat smaakt eten toch lekker als
je het in een lekker zonnetje verorbert!
Na de drukte van de vorige dag waren we allebei wel toe aan
een rustdag en welke dag is daar beter geschikt voor dan de
zondag? Dus we gingen lekker luieren aan het strand. 
Ik heb zelfs even gezwommen, het water was voor Nederlandse 
begrippen lekker, nog niet echt warm, maar voor de Griekse 
begrippen was het nog koud, rond de 20 graden
’s Avonds gingen we uit eten het plan was richting oud Malia
te gaan. We wisten niet precies hoever dat zou zijn, maar 
mocht het te ver zijn, dichterbij waren restaurantjes genoeg.
 
De afstand viel erg mee en de steilte van de weg ook,
tenslotte moest Joke mij duwen en als het te steil zou zijn,
zou het te zwaar worden de rolstoel te duwen, maar gelukkig 
viel het mee.
Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een drukte, wat een verkeer
en een getoeter  en overal eettentjes met “lokkers” ervoor.
Ze vroegen allemaal of we bij hen zouden willen komen eten,
mochten we ooit van plan zijn geweest alle eettentjes met 
een bezoek te vereren dan zou een vakantie van drie maanden
nog te kort zijn. Gelukkig waren ze niet opdringerig en het
was verbazingwekkend dat er zo velen ons in het Nederlands 
aanspraken, stond er soms een geheim teken op ons voorhoofd?

Aan het eind van wat we als de hoofdstraat zagen, kwamen we
op een pleintje en daar stond een schattig kerkje te pronken
in het avondlicht.
De deur stond open en wij gingen even binnen kijken.
In het portaal zat een oude vrouw te breien, wij vroegen of
we foto’s mochten maken en dat mocht. In zo’n Grieks-Orthodox
kerkje is werkelijk geen plekje onbewerkt. Alles is beschilderd 
of met bewerkt hout bedekt. Veel bladgoud ook.
Ik heb er verscheidene foto’s genomen o.a. van de prachtig
bewerkte lichtkroon, een gigantisch ding!
Bij het verlaten van het kerkje hebben we een gift achter
gelaten in het schaaltje waar de vrouw de opbrengst van de
kaarsjes in bewaarde.

We dwaalden wat door de straatjes van oud Malia op zoek naar een
eetgelegenheid die wat minder toeristisch aandeed. Onderweg
kwamen we een oud Grieks vrouwtje tegen die vriendelijk naar ons
glimlachte, daarom durfden we haar te vragen of we een foto van
haar mochten maken. Dat mocht! En toen leek het Joke een leuk 
idee om haar samen met mij te kieken. Ook dat vond ze goed.

Mijn ervaring is dat Griekse mensen heel vriendelijk zijn,
ze hebben mijn hart een beetje gestolen. Meer ervaringen 
daarover komen later aan bod.

Uiteindelijk kwamen we op weer een ander pleintje en we zagen
daar bij een restaurantje autochtone bewoners zitten.
Joke zei: “Je kan vaak het lekkerste eten waar de bevolking
van een stad zelf ook eet.”  Dus gingen we daar onze honger 
stillen. 
Het voorgerecht voorspelde weinig goeds voor de rest van de 
maaltijd. Ik had een salade van komkommer en tomaat genomen 
nu kan daar weinig fout mee gaan, vooral als je het helemaal
“kaal” geserveerd krijgt, ik moest er zelf olie, azijn, 
zout en peper op doen. Maar Joke had een champignonsoep genomen,
als tweede keus, want haar eerste keus was er niet.
Het bleek een cup-a-soup soepie te zijn en nog met teveel 
water klaargemaakt ook! Niet veel soeps dus.
Het is dat we het hoofdgerecht al besteld hadden (ja, ja, 
Die Grieken zijn wel vriendelijk,  maar niet gek)  anders
waren we opgestapt.
We verwachtten dus niet zo veel van het hoofdgerecht, we hadden
beide een souflaki besteld. Gelukkig hadden we wel een halve 
liter restina besteld dus als het erg tegen zou vallen konden 
we altijd de boel met een flinke slok wegspoelen.
Doch we hadden het verkeerd, de souflaki was uitstekend 
klaargemaakt en vergoedde veel, zo niet alles. (bijna, dan toch)
We hebben er in ieder geval van zitten smullen.
Na het eten al sightseeing door de smalle straatjes van Malia
weer richting “hut”.
Lekker onderuitgezakt met een ouzo bij de hand een fijne ‘boom’
opgezet  tot we uiteindelijk een beetje melig van het praten
en de ouzo waren, we hebben gegierd van het lachen en zijn 
uiteindelijk rond twee uur naar bed gingen en al giechelend 
zijn we in slaap gevallen.